ANTΑΓΩΝΙΣΜΟΣ – ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ

Ανταγωνισμός – Αυτοπεποίθηση και παιδί

Στα σχολεία, μας απασχολεί η συνεργασία κι έτσι δασκάλες και δάσκαλοι τη θέλουμε και την πιστεύουμε. Το ίδιο κάνουν και αρκετοί γονείς. Γνωρίζουμε όμως παράλληλα ότι αυτό που προάγει και καλλιεργεί η κοινωνία, είναι ο ανταγωνισμός. Γιατί; διότι ο έντονος ανταγωνισμός αποδεικνύεται πως είναι ένας οργανωμένος τρόπος καταπίεσης από την πλευρά εκείνων που θέλουν να βρίσκονται “σε θέση ισχύος”. Κι ακόμη είναι ένας τρόπος “ελέγχου” και αποδυνάμωσης των δημιουργικών ατόμων.

Ο ανταγωνισμός εν τέλει δεν είναι τίποτα άλλο από μια δικαιολογία για να αποφύγουμε τις σχέσεις ισότητας. Οι ανταγωνιστικές συνθήκες, σε βάθος χρόνου, έχουν αποθαρρυντικά αποτελέσματα, καθώς αναγκάζουν το παιδί να εξαρτάται από τον παραλογισμό της σύγκρισης με τους άλλους – αντί της σύγκρισης με τον εαυτό του από καιρού εις καιρόν- κι έτσι βάζουν σε δοκιμασία ακόμη και την υγεία του.

Οδηγώντας τα παιδιά μας σε “δρόμους” ανταγωνισμού, χωρίς να το θέλουμε, πλήττουμε την αυτοπεποίθηση τους. Ξεφεύγει κανείς από  ην ασφυκτική “λαβή” του ανταγωνισμού, μόνο όταν τονώσει την αυτοπεποίθηση του. Και επειδή θέλουμε τα παιδιά να αναπτύξουν αυτοπεποίθηση, θα πρέπει να καταπολεμήσουμε το “θηρίο” του ανταγωνισμού.

Και κλείνουμε, με τα λόγια του Άντλερ: “Η πιο παλιά προσπάθεια της ανθρωπότητας είναι η προσπάθεια της συνεργασίας ανάμεσα στους ανθρώπους. Όλη η πρόοδος που πραγματοποίησε η φυλή μας, έγινε από το ενδιαφέρον για τους συνανθρώπους μας”.