Από το Κυπριακό “Σκουλουκούιν”, στο Ροδίτικο “Μιαρό” ή “Μισερό” (μικροκαμωμένο δηλαδή)
Από το Κυπριακόν “Σκουλουκούιν” του Γιώργου Χατζηπιερή στο Ροδίτικον “Μιαρό”.
Το Μιαρό* (Γνωστό και ως “σαμιαμίδι” ή και ως “μισερό”)
(γραμμένο κι αυτό από μας, στη Ροδίτικη διάλεκτο όμως αυτή τη φορά)
Να το μιαρό που εφάνη!
Κανένας ε νε ξέρει
πο που μπε μες το σπίτι
καλοτυχιάν α φέρει.
Εφοήθην το παιδί μας
κι είπαμε ντου, “μη φοάσαι“ .
“Ούλdα τα μιαρά του κόσμου
αγαπούσε, α θυμάσαι “.
Να το μιαρό που εφάνη
κανένας ε νε ξέρει
πο που μπε μες το σπίτι
καλοτυχιάν α φέρει.
Κάνει βόρτες στο τταβάνι
και πλαγιάζει στη μεριά του.
Μύες χάφτει και κουνούπους
κι όλο πρήσκεται η κοιλdιά του.
Να το μιαρό που εφάνη
κανένας ε νε ξέρει
πο που μπε μες το σπίτι
καλοτυχιάν α φέρει.
*Το μιαρό ή μισερό, είναι ένα μικρό ερπετό εντελώς ακίνδυνο και συνάμα ωφέλιμο καθώς “καθαρίζει” κάθε σπίτι από τις μύγες, τα κουνούπια, αλλά και τους σκόρους. Αρκετοί στη Ρόδο και στα υπόλοιπα Δωδεκάνησα, θεωρούν ότι η παρουσία του φέρνει καλή τύχη, καλοριζιά! Το μιαρό μοιάζει με μικρή σαύρα. Εδώ, στην πατρίδα μου τη Ρόδο, οι παλιότερο κάποιες φορές έλεγαν τους μικροκαμωμένους ανθρώπους, μιαρά. Κάποιοι, το λένε ακόμα.
Απόδοση του τραγουδιού στη σύγχρονη γλώσσα
Να το μιαρό που φάνηκε
κανείς δεν ξέρει
από που μπήκε στο σπίτι
καλή τύχη να φέρει.
Φοβήθηκε το παιδί μας
και του είπαμε να μη φοβάται.
“ Όλα τα μιαρά τα κόσμου
σ’ αγαπούν, να το θυμάσαι.“
Κάνει βόλτες στην οροφή
και ξαπλώνει στη δική του μεριά.
Μύγες τρώει και κουνούπια
κι όλο φουσκώνει η κοιλιά του.
Ας απολαύσουμε όμως το αγαπημένο “Σκουλουκούιν” του Γιώργου Χατζηπιερή.
