Επτά Μύθοι του Αισώπου σε μορφή Ποίησης
ΕΠΤΑ ΜΥΘΟΙ ΤΟΥ ΑΙΣΩΠΟΥ ΣΕ ΜΟΡΦΗ ΠΟΙΗΣΗΣ
1.Ο Δίας και η χελώνα
Στο γάμο του ο Δίας
τα ζωντανά όλα κάλεσε…
δεν πήγε η χελώνα,
η ιδέα δεν της άρεσε.
ΔΙΑΣ
“Γιατί κυρά χελώνα
στο γάμο το δικό μου
δεν ήρθες όπως όλοι;
Θα σκάσω απ’ το κακό μου!”
ΧΕΛΩΝΑ
“Για τον καθένα έχει
το σπίτι του αξία.
Το πιο καλό είν’ απ΄όλα,
γι’ αυτό δεν ήρθα Δία”.
ΔΙΑΣ
“Σε τιμωρώ χελώνα
μ’ όλο μου το γινάτι,
το φτωχικό σου σπίτι
να κουβαλάς στην πλάτη!”.
Συμπέρασμα: Έτσι συμβαίνει και με πολλούς ανθρώπους . Προτιμούν να περνούν μόνοι τους με απλότητα, παρά να ζουν με πολυτέλειες στα σπίτια άλλων.
2.Το λιοντάρι και το ποντίκι
Κοιμότανε ο λέοντας
όταν το ποντικάκι,
στην πλάτη του περπάτησε
να το χαρεί λιγάκι…
Μα το λιοντάρι θύμωσε
γιατί βαθιά κοιμόταν…
το γεύμα του το επόμενο
του ‘πε πως θα γινόταν.
“Λιοντάρι σε παρακαλώ,
υπόσχεση θα δώσω,
αν με αφήσεις λεύτερο
θα στο ανταποδώσω!”
“Αστεία λόγια λες μικρέ
εγώ είμαι παλικάρι.
Πριν μετανιώσω, γρήγορα,
φύγε, σου κάνω χάρη”.
… Και το λιοντάρι έπαθε
ότι ήτανε γραμμένο!
Μες σε παγίδα κυνηγών
εβρέθηκε πιασμένο!
Μα τα σκοινιά ροκάνισε
τότε το ποντικάκι
και το λιοντάρι έσωσε
ένα μικρό ζωάκι!
Συμπέρασμα: Όλοι, ακόμα και οι δυνατότεροι , έχουν την ανάγκη των άλλων, όσο μικροί κι αδύναμοι κι αν είναι.
3.Το τζιτζίκι και τα μυρμήγκια
Τα μυρμήγκια κουβαλούσαν
φαγητό για το χειμώνα
κι ένας τζίτζικας τους λέει:
“Αχ! ανόητα , καημένα!”
“Δείτε εμένα πως περνάω
εδώ πάνω στο δεντράκι!
Για τραγούδια, για παιχνίδια
είναι το καλοκαιράκι!”
Φτάνει όμως ο χειμώνας
και ο τζίτζικας πεινάει…
φαγητό απ΄τα μυρμήγκια
παρακαλετά ζητάει.
“Δε σου δίνουμε ούτε σπόρο
φύγε τζίτζικα, αντίο.
Τραγουδούσες μες τη ζέστη;
τώρα, χόρευε στο κρύο!
Συμπέρασμα: Μην αναβάλλεις για αύριο αυτό που μπορείς να κάνεις σήμερα.
4.Το καμπανάκι της γάτας
Συνέλευση εκάνανε
οι ποντικοί μια μέρα
να βρουν πως μία πονηρή
γάτα θα κάνουν πέρα.
Ιδέα είχε “έξυπνη”
τότε ένα ποντικάκι
στης γάτας γύρω το λαιμό
να βάλουν καμπανάκι!
Μα ένας γέρος ποντικός
έβαλε αμέσως τάξη:
“Για πείτε μου ποιος ποντικός
θα κάνει τέτοια πράξη;”
Συμπέρασμα: Τα μεγάλα λόγια είναι πολύ ευκολότερα από τις γενναίες πράξεις.
5.Η αλεπού και το λελέκι
Λελέκι είχε γείτονα
η αλεπού, που λέτε.
Σε δείπνο το εκάλεσε
κι ακούτε και ιδέτε!
Σε μπολ ρηχό του έβαλε
ζεστή σούπα να φάει.
Έμεινε εκείνο νηστικό
μα πριν στο σπίτι πάει,
την αλεπού εκάλεσε
σε δείπνο. Πήγε εκείνη.
Μα ωστόσο θεονήστικη
της έμελλε να μείνει.
Παρ’ ότι η ψαρόσουπα
καλομαγειρεμένη,
ήτανε σε στενόλαιμο
βάζο ψηλό βαλμένη!
-“Λελέκι με ξεγέλασες!”
-“Μπα αλεπού, σου κάνω
ότι μου έκανες κι εσύ
τίποτα παραπάνω!’
Συμπέρασμα: Να φέρεσαι στους άλλους όπως θέλεις να σου φέρονται κι εσένα.
6.Ο “άχρηστος” σκύλος
Μια φορά κι έναν καιρό
ήταν ένας κυνηγός
που’ χε έξυπνο σκυλί
και καλό πολύ.
Κάποτε το πόδι του
χτύπησε αμάξι
πια λαγούς δεν κυνηγά
κι όλα έχουν αλλάξει.
Τώρα λεν στον κυνηγό
“Διώξε τ’ άχρηστο σκυλί”.
Μα εκείνος το κρατά,
τ’ αγαπά πολύ.
Πάει στο δάσος το σκυλί
πάει κοιτώντας χαμηλά
και μυρίζει ξαφνικά
μανιτάρια απ’ τα καλά.
Έσκαψε με θέληση
έσκαψε βαθιά πολύ,
μανιτάρια “ακριβά”
βγάζει το σκυλί.
“Μπράβο σκύλε μου καλέ
μανιτάρια θα πουλάμε
θα ‘μαστε αχώριστοι
θα καλοπερνάμε!”
Συμπέρασμα: Η καλοσύνη βγάζει σε καλό.
7.Η χελώνα κι ο λαγός
Η χελώνα κι ο λαγός
συναντήθηκαν μια μέρα
κι είπανε να παραβγούν
ποιος θα πάει πρώτος πέρα.
Ο λαγός που ήξερε
πόσο αργά πάει η χελώνα
ξάπλωσε να κοιμηθεί
δίπλα σ’ ένα αχυρώνα.
Κούτσα μια και κούτσα δυο
η χελώνα πρώτη φτάνει.
Χρόνια τώρα ο λάγος
μες το παραμύθι χάνει.
Συμπέρασμα:
Τα φυσικά χαρίσματα δεν είναι αρκετά για να τα καταφέρουμε. Τις περισσότερες φορές η κοπιαστική προσπάθεια νικά το φυσικό χάρισμα. Έτσι αν κάποιος “τεμπελιάζει” και απλώς “υπερηφανεύεται”, μπορεί να βγει στη ζωή χαμένος.
