Άσπρος, μαύρος, γκρίζος γάτος
ΑΣΠΡΟΣ, ΜΑΥΡΟΣ, ΓΚΡΙΖΟΣ ΓΑΤΟΣ
Άσπρος, μαύρος, γκρίζος γάτος
χαμογελαστός , κεφάτος,
με πορτοκαλί κοιλίτσα
και με μια κάφε ομπρελίτσα!
Ω! Για δείτε τι ωραίος!
Είναι λένε και γενναίος
γιατί σώζει ποντικάκια
απ’ τα πιο κακά δοντάκια.
Άσπρος, μαύρος, γκρίζος γάτος
χαμογελαστός, κεφάτος,
με πορτοκαλί κοιλίτσα
και με μια καφέ ομπρελίτσα!
“Νιάου!” Του λεν οι άλλοι γάτοι,
“Ένας άγριος γάτος γίνε!”
Μα εκείνος καμαρώνει
που ο εαυτός του είναι!
Άσπρος, μαύρος, γκρίζος γάτος
χαμογελαστός, κεφάτος,
με πορτοκαλί κοιλίτσα
και με μια καφέ ομπρελίτσα!
“Νιάου!” Του λεν οι γάτοι, “Νιάου!”
“Σαν και μας κι εσύ πια γίνε!”
Μα εκείνος καμαρώνει
που ο εαυτός του είναι!
Πολύχρωμος, διαφορετικός κι απ’ έξω κι από μέσα, είναι ο γάτος της έμμετρης ιστορίας μας. Και δεν είναι μόνο γενναίος, “γιατί σώζει ποντικάκια απ’ τα πιο κακά δοντάκια”, είναι , καθώς φαίνεται, και συμπονετικός.
Κι όσο κι αν οι άλλοι γάτοι τον καλούν, θέλοντας να τον παρασύρουν, να βγάλει τις κακίες του, εκείνος νιώθει όμορφα που είναι ο καλός του εαυτός.
Κι όταν τον ξανακαλούν να μιμηθεί την αγριάδα τους, όταν τον καλούν με άλλα λόγια να ομογενοποιηθεί, να μη διαφέρει, εκείνος, “καμαρώνει που ο εαυτός του είναι!”. Κι είναι ένας καλός “εαυτός”.
