ΤΟ ΨΑΡΑΚΙ ΚΑΙ Η Γκάβη, Η ΓΑΤΟΥΛΑ… Τραγούδι για χορό, παιχνίδι, δραματοποίηση και ακρόαση
“Το ψαράκι και η Γκάβη, η γατούλα”
(Στίχοι: Γιώργος Σακελλαρίδης – Μουσική: Δημήτρης Ιωσήφ)
Ένα ψαράκι
να, τόσο δα,
μέσα στη γυάλα
όλο πηδά.
Μία γατούλα
το γαργαλά
και το ψαράκι
όλο γελά.
Είναι η Γκάβη *
γάτα καλή,
κομψή ωραία
και στρουμπουλή.
Ερωτευμένη
μοιάζει πολύ
με το ψαράκι
μες το γυαλί.
Μα το ψαράκι
το τόσο δα
γελάει, παίζει
κι όλο πηδά!
Κι ένα αστεράκι
από ψηλά,
που τους κοιτάει
τους λέει δειλά,
να φτιάξουν κόσμο
κάποια φορά
τους δυο τους
μέσα που να χωρά.
* Η γατούλα λέγεται Γκάβη (αντί γκαβή), γιατί είναι τυφλή από το ένα μάτι. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι το τραγούδι είναι βιωματικό, καθώς η γάτα ανήκει στην οικογένεια του συνθέτη του τραγουδιού, τον γιατρό, μουσικό και καλό φίλο, Δημήτρη Ιωσήφ
ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΜΕΝΟ ΤΡΑΓΟΎΔΙ (Η πρόταση και το τραγούδι προέρχονται από το βιβλίο μας με τίτλο: “ΠΑΙΔΙΑ ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ”, ( με Cd), εκδόσεις “Διάπλαση”.
- Στο τραγούδι αυτό υπάρχουν δύο ρόλοι: τα “ψαράκια” και οι “γατούλες”. Έτσι λοιπόν κάποια παιδιά γίνονται “ψαράκια”, ενώ τα άλλα υποδύονται τις “γατούλες” (στην πορεία του τραγουδιού-παιχνιδιού μπορεί να γίνει αλλαγή ρόλων).
- Οι γυάλες μπορεί να είναι στεφάνια, κάποιο άλλο ακίνδυνο υλικό, ή τα παιδιά – ψαράκια να φαντάζονται- ότι είναι μέσα σε γυάλα με νερό.
- Λέμε στα παιδιά “γατούλες” να γαργαλούν τα “ψαράκια” από απόσταση, όχι ακουμπώντας τα.
- Στην προτελευταία στροφή εμφανίζεται και ένα αστεράκι, που τους παροτρύνει στην ουσία να φτιάξουν το δικό τους κόσμο: τον κόσμο της φιλίας, της συνεργασίας, της συνύπαρξης.
- Δεν θα ήταν κακή ιδέα να οδηγηθούν έτσι τα πράγματα ώστε στο τέλος τα “ψάρια” να βγουν από τις γυάλες, να συναντήσουν τις “γατούλες” και όλα μαζί τα παιδιά να γίνουν μια μεγάλη παρέα και να χορέψουν ένα αυτοσχέδιο χορό.
- Το τραγούδι είναι τόσο ρυθμικό που τα παιδιά μπορούν -και μόνο χορευτικά, να το βιώσουν και να το χαρούν.
