Τα σχολεία “σκοτώνουν” τη δημιουργικότητα και τη χαρά;

ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ “ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ” ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗ ΧΑΡΑ;

 

Εμείς οι δάσκαλοι, αν θέλουμε να δούμε τα παιδιά να μας αγαπούν και να είναι κοντά μας με τη ψυχή τους, πρέπει να πάψουμε να είμαστε δάσκαλοι και να γίνουμε άνθρωποι. Γιατί τα παιδιά ταυτίζονται περισσότερο με τους ανθρώπους και λιγότερο με τους δασκάλους.

Να γιατί ο Λίοναρντ Ζίλμερμαν στο βιβλίο του “Κρίση στην τάξη”, γράφει μεταξύ άλλων: “Αυτό που λείπει είναι το συναίσθημα. Τα σχολεία είναι θλιβερά μέρη χωρίς πνευματικότητα που πνίγουν τα παιδιά και σκοτώνουν τη δημιουργικότητα και τη χαρά”.

Επειδή όμως μεγαλύτερη χαρά από το να μαθαίνεις δεν υπάρχει, τα σχολεία θα’ πρεπε να ήταν τα πιο χαρούμενα μέρη του κόσμου. Κι όμως δεν είναι… παρά μόνο στα διαλείμματα… γιατί τότε τα παιδιά μαθαίνουν βιωματικά, μέσα από το ελεύθερο παιχνίδι, χωρίς καταναγκασμό, χωρίς την παρουσία καμιάς αυθεντίας. Είναι τότε που κάνουν τις μεγαλύτερες “ανακαλύψεις”… αυτές του “εαυτού” και των “άλλων”.