Παιδαγωγός… αυτός θησαυρίζει άλλου είδους θησαυρούς!

“Η ζωή του παιδαγωγού έχει πολλές πίκρες και κάποτε πολύ μεγάλες απογοητεύσεις. Όσοι τη βλέπουν απ’ έξω και προσέχουν, όπως είναι φυσικό, περισσότερο τις σκιές της, απορούν που βρίσκουν οι άνθρωποι αυτού του σπάνιου είδουςτην ψυχική αντοχή και τη γενναιότητα να διατηρούν μέσα στις τόσες περιπέτειες την αγνότητα και τον ενθουσιασμό τους.

Απορούν όμως γιατί δεν έχουν ζήσει οι ίδιοι, δε γνωρίζουν επομένως και τις μεγάλες χαρές της ζωής του παιδαγωγού. Όσοι τις έχουν ζήσει εξηγούν το γιατί οι τόσες πίκρες δε μπορούν να ισοσταθμίσουν την αληθινή ευδαιμονία που αισθάνεται ο παιδαγωγός , όταν μεταγγίζει την πνευματική του ύπαρξη σε νέες ψυχές και τη βλέπει έπειτα να παίρνει από τους πλούσιους χυμούς του είναι τους νέα δύναμη, να ανθίζει και να φουντώνει. χωρίς να λυπάται καθόλου.

Μπροστά σ ‘αυτή τη χάρη – γιατί χάρη είναι – όλα τα άλλα αγαθά της ζωής δεν έχουν μεγάλη αξία. για τούτο και ο παιδαγωγός τα θυσιάζει πρόθυμα χωρίς να λυπάται καθόλου. Αυτός θησαυρίζει άλλου είδους θησαυρούς”.

Το παραπάνω κείμενο προέρχεται από το βιβλίο, “Φιλοσοφία και Παιδεία”, του Ευάγγελου Παπανούτσου.