Για του Ολύμπου τους Θεούς, Τραγούδια, Χρώματα, Χορούς
“Για του Ολύμπου τους Θεούς, Τραγούδια, Χρώματα, Χορούς”. Προκειται για ένα εξαντλημένο βιβλίο, που γράψαμε μαζί με την Λουίζα Κουλά (Εκείνη έβαλε τις μουσικές κι εμείς τον έμμετρο λόγο) . Η Λουίζα, σ’ αυτό το μουσικό έργο για παιδιά, ακόμη, παίζει πιάνο, κρουστά και τραγουδά! Η ανδρική φωνή που ακούγεται σε ορισμένα τραγούδια, είναι η δική μας. Η εικονογράφηση του βιβλίου, που είχε εκδοθεί το 2001 από τα “Ελληνικά Γράμματα”, είχε γίνει από την Αγγελική Ρωξάνη. Εδώ θα παραθέσουμε τα 14 ποιήματα του βιβλίου, με τις ηχογραφήσεις τους.
1.ΔΙΑΣ
Δία, πατέρα των θεών
και των ανθρώπων.
Συ, κυβερνήτη δίκαιε,
όλων των τόπων.
Ο θρόνος σου στον Όλυμπο
κοντά στον ουρανό.
Καλού-κακού για τ’ αδικο
κρατούσες κεραυνό.
Άλλαζες χόλιες δυο μορφές.
Μπα σε καλό σου!
Κι είχες συχνά τις σκανταλιές
μες το μυαλό σου.
2.ΉΡΑ
Ήρα, αδελφή μα
και γυναίκα του Δία.
‘Εξω φρενών συχνά
από κείνου τ’ αστεία.
Της γυναίκας και του γάμου
θερμή αυτή προστάτις.
Άλιμονο όταν θύμωνε
και ήσουνα μπροστά της.
Μα είχε και καλές
στιγμές, όπου με ζήλο
προστάτευε κάθε θνητό,
εχθρό ή φίλο.
3.ΑΘΗΝΑ
Χτύπησε με το δόρυ της
το χώμα η Αθηνά
κι η πρώτη φύτρωσε ελιά.
Ο μύθος αρχινά…
Με δόρυ , με ασπίδα,
με περικεφαλαία.
Δεν ήταν μοχαχά σοφή
ήτανε και γενναία.
Με βόδια πρώτη όργωσε.
Έπαιξε στον αυλό,
κέντησε ωραιότατα,
έπλασε με πηλό.
Γι’ αυτήν τον Παρθενώνα
οι Αθηναίοι χτίσανε,
και με τα Παναθήναια
πολύ την ετιμήσανε.
4.ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ
Εδιάλεξε τη θάλασσα,
στα βάθη της εζούσε.
Οι Κύκλωπες του χάρισαν
την τρίαινα που κρατούσε.
Ο Ποσειδώνας στ’ άρμα του
επάνω ταξιδεύει.
Μια φουρτουνιάζει τα νερά
και μια τα γαληνεύει.
Ο Πήγασος ο φτερωτός
ήτανε γιος δικός του.
Έστελνε λένε και σεισμούς
σαν φούντωνε ο θυμός!
Ο Ποσειδώνας στ’ άρμα του
επάνω ταξιδεύει.
Μια φουρτουνιάζει τα νερά
και μια τα γαληνεύει.
5.ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ
Απόλλωνα λαμπρέ,
θεέ της μουσικής,
του ήλιου, του φωτός,
μα και της μουσικής.
Και σαν γιατρό σε λάτρευαν
ώσπου ο Ασκληπιός
μια μέρα σε ξεπέρασε.
Δικός σου ήτανε γιος!
Οι Μούσες, με τη λύρα σου,
χορεύανε ωραία.
Μα λένε πως τη χάρισες
κάποτε στον Ορφέα.
Απόλλωνα λαμπρέ,
θεέ της μουσικής,
του ήλιου, του φωτός,
μα και της μουσικής.
6. ΆΡΤΕΜΗ
Μες τα δάση σαν ελάφι πετάς
τόξο θεϊκό στα χέρια κρατάς.
και το φως το λαμπρό της Σελήνης
κάθε βράδυ στον κόσμο εσύ δίνεις.
Ω Άρτεμη! Θεά του κυνηγιού,
πρώτη στο σημάδι με τα βέλη…
όποιος καυχηθεί πως σε νικάει
φαίνεται μπελάδες ότι θέλει.
Για τον Αγαμέμνωνα και μόνο
στο λιμάνι έδεσες τα πλοία.
Έκανες τον κόσμο άνω-κάτω
λίγο και θα χάναμε την Τροία!
7. ΆΡΤΕΜΙΣ (οργανικό)
8.ΔΗΜΗΤΡΑ
Της γεωργίας η θεά
μα και της γης μητέρα.
Η Περσεφόνη, Δήμητρα,
δική σου θυγατέρα.
Γιορτές πολλές σου κάνανε
με κάθε ειλικρίνεια.
Τα λέγαν Θεσμοφόρια
κι άλλοτε Ελευσίνια.
Έστειλες τον Τριπτόλεμο
στους γεωργούς να μάθει
για τη σπορά, το θερισμό,
τ’ όργωμα στο χωράφι.
Δήμητρα, σε γιορτάζανε
με κάθε ειλικρίεια.
Τη μια στα Θεσμοφόρια
την άλλη στα Ελευσίνια.
9.ΕΡΜΗΣ
Από μικρός στις πονηριές
έβαζε στο μυαλό του.
Ήταν θεός κι όμως αυτός
δεν είχε το Θεό του!
Να ο Ερμής, ο Έμπορος,
ο Αγγελιοφόρος.
Τον έχει φίλο ο βοσκός,
προστάτη ο οδοιπόρος.
Γρήγορος σαν τον άνεμο.
Χρυσό ραβδί στο χέρι.
Πέδιλα φτερωτά φορά
κι όλο τον κόσμο ξέρει.
Να ο Ερμής, ο Έμπορος,
ο Αγγελειοφόρος.
Τον έχει φίλο βοσκός,
προστάτη ο οδοιπόρος.
10.ΑΦΡΟΔΙΤΗ
Ξεπρόβαλε απ’ τη θάλασσα
στα κύματα λουσμένη.
Γι’ αυτό και την ονόμασαν
“η Αναδυομένη”.
Η Αφροδίτη η θεά!
Όμορφη, όλο χάρη,
αυτή που πάντα ένωνε
μ’ έρωτα το ζευγάρι.
έστελνε βέλη στους θνητούς
μα και στους αθανάτους,
με την αγάπη γέμιζε
το νου και την καρδιά τους.
Η Αφροδίτη η θεά!
Όμορφη, όλο χάρη.
Ήξερε με τον έρωτα
να ενώνει το ζευγάρι.
11.ΆΡΗΣ
Ήταν της Ήρας το παιδί
σκληρό, όπως κι εκείνη.
Ήξερε μόνο τσακωμούς
και πόλεμο να δίνει.
Ο Άρης σαν τη θύελλα
ορμούσε μες τη μάχη.
Θεό και για τον πόλεμο
έπρεπε ο κόσμος να’ χει.
Ποτέ δεν τον λατρέψανε
οι Έλληνες τον Άρη
κι ας ήτα δυνατός πολύ
κι ωραίο παλικάρι.
12.ΉΦΑΙΣΤΟΣ
Τον βλέπω ντυμένο με χιτώνα,
σκουφί να φορά, να κρατά σφυρί.
Με τέχνη το αμόνι να χτυπά.
Μόνο ετούτος όλα τα μπορεί.
Ο Ήφαιστος ο θεός της φωτιάς.
Των ηφαιστείων ο μέγας θεός.
Ως και στα μέταλλα δίνει ψυχή,
τεχνίτης σπουδαίος και ικανός.
Έφτιαξε τον Τάλω από χαλκό,
φύλακα σκύλο και για το Δία.
Ίσως να ήταν τα πρώτα ρομπότ
δω που τα λέμε αστεία – αστεία.
Τον βλέπω ντυμένο με χιτώνα.
σκουφί να φορά, να κρατά σφυρί.
Με τέχνη το αμόνι να χτυπά.
Να ο Ήφαιστος! ‘Ολα τα μπορεί!
13.ΉΦΑΙΣΤΟΣ (οργανικό)
14.ΕΣΤΙΑ
Εστία που λατρεύτηκες
απ’ όλους πιο πολύ
και ο πατέρας των θεών
μ’ ευλάβεια σε καλεί
να προστατέυεις τη φωτιά
κάθε σπιτιού και πόλης,
εσύ που ήσουν η θεά
της οικουμένης όλης.
Εστία που λατρεύτηκες
απ ‘ όλους πιο πολύ
και ο πατέρας των θεών
μ’ ευλάβεια σε καλεί
να στέλνεις από τους Δελφούς,
που διάλεξες να μείνεις,
σ’ όλες τις οικογένειες
τα δώρα της γαλήνης.
15. ΔΙΟΝΥΣΟΣ
Να ο θεός Διόνυσος
κι οι Σιληνοί μαζί του.
Όλοι με γέλια και χαρές
θα πάμε στη γιορτή του.
Τη μια στα Ανθεστήρια,
στα Λήναια την άλλη,
την τρίτη στα Διονύσια
κρασί θα πιούμε πάλι.
Διθύραμβους θ’ ακούσουμε,
λατρευτικά τραγούδια.
Στεφάνια θα φορέσουμε
με όμορφα λουλούδια.
Να ο θεός Διόνυσος
κι οι Σιληνοί μαζί του.
Όλοι με γέλια και χαρές
θα πάμε στη γιορτή του.
ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ
Γιος του θεού Απόλλωνα:
Παίρνει απ’ τον πατέρα
την τέχνη της ιατρικής.
Κι εκείνος κάποια μέρα
στο Χείρωνα τον Κένταυρο
τον στέλνει που’ χε φήμη,
να μάθει για τα φάρμακα
κι όλη την επιστήμη.
Γιάτρευε ο Ασκληπιός
και ήρωες μεγάλους.
Ακόμα λεν ανάστησε
κάποτε κάποιους άλλους!
