Για την αποδοχή της διαφορετικότητας… έμμετρη ιστορία και παιδικό τραγούδι, με τίτλο: “Ο ποντικός που ήρθε από κάπου αλλού!”
Πατώντας πάνω στο “ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ-6”, ακούτε το τραγούδι, “Η πάπια και ο ποντικός” (Από το βιβλίο μας, “Παιδικό Τραγούδι και Συναισθηματική Αγωγή, γραμμένο σε συνεργασία με την Σύμβουλο Ψυχικής Υγείας, κ. Ειρήνη Γιασιράνη, εκδόσεις “Πεδίο”). Ακολουθεί η έμμετρη ιστορία,
Ο ΠΟΝΤΙΚΟΣ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΑΠΟ ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ!
Τον είπαν βρομοποντικό
γιατί ήρθε από κάπου αλλού
κι όλοι τον απορρίψανε
και τα φαγιά τους κρύψανε.
Πρώτος τον είδε ο κόκορας
που’ χε ξυπνήσει το πρωί .
“Εδώ κικικιρικικο
ποιος έφερε τον ποντικό;”
Μετά τον είδε ο γάιδαρος
και γκάριξε όλο θυμό:
“Ο ξένος τι ζητά εδώ;
δεν θέλω ούτε να τον δω!”
Κι ένα φιδάκι που’ σερνε
το σώμα του μες τα φυτά,
λέει στο δόλιο ποντικό:
“Μοιάζεις μ’ απαίσιο ξωτικό!”
Η καρακάξα από ψηλά
κοιτά και λέει, “κρα κρα κρα!
Τι μαστορεύει τελικώς
αυτός ο βρομοποντικός;”
Φτάνει και ένας τρέχοντας
είν’ ο λαγός που λέει αργά:
“Ο ποντικός… Ω! συμφορά!
Φτιάχνει μια Παιδική Χαρά!”
“Σιγά την Παιδική Χαρά!”
Ούρλιαξε ο σκύλος, “γαβ γαβ γαβ.
Θα είναι διαφορετική
γι’ αυτό δε θα’ ναι ανθεκτική!”
Μόνο η πάπια τόλμησε
τον ποντικό να πάει να βρει
να τον γνωρίσει πιο καλά
αντί με φήμες να μιλά.
Δεν ήταν βρομοποντικός
ήτανε ένας ποντικός!
Κι η πάπια που τον ένιωσε
ευθύς δυο “κόσμους” ένωσε!
Μήνυμα στέλνει ο ποντικός
μες απ΄της πάπιας τη φωνή,
στα άλλα ζώα, φιλικά,
που βλέπαν διαφορετικά:
“Εγώ ο βρομοποντικός
αφήνω ενθύμιο στα παιδιά
αυτή την Παιδική Χαρά,
μ’ αγάπη και πολύ χαρά!”
Και πήρε το δισάκι του
με πόνο έφυγε από κει.
Γελούνε, παίζουν τα παιδιά…
Χτυπάει της πάπιας η καρδιά!
Θυμάται τον εργατικό
κείνο τον “βρομοποντικό”
που όλοι τον απορρίψανε
και τα φαγιά τους κρύψανε!
Λέει: “Εάν τον είχαν δει παιδιά
θα τον αγκάλιαζαν γιατί,
έχουνε μάτια στην καρδιά
όπου κι αν να ζούνε τα παιδιά!”
“Αν είχα λίγη υπομονή
και γνώριζα τον ποντικό
θα ήμουνα πιο σοβαρός
έγκάριξε ο γάιδαρος!
Και να που όλοι κατάλαβαν…
προλάβανε τον ποντικό,
συγγνώμη του ζητήσανε
και μονιασμένα ζήσανε.
Πολλοί τον είπαν “βρομοποντικό” μόνο και μόνο επειδή ήρθε από κάπου αλλού. Η πάπια όμως αποφάσισε να τον συναντήσει… δεν τις αρκούσαν οι γνώμες των άλλων που ίσως να ήταν και απλώς φήμες. Ήθελε να έχει τη δική της γνώμη, την προσωπική.
Μέσα σ’ αυτή την έμμετρη ιστορία , συναντούμε το ρατσισμό, αλλά και την αξία που ενέχει για τη ζωή , η αναγνώριση και η αποδοχή της διαφορετικότητας. Στην ουσία η αναγνώριση και η αποδοχή που ο καθένας μας επιθυμεί να έχει στη ζωή ώστε να τονώνεται η αυτοεκτίμηση του. Βέβαια, όλα αυτά “καρποφορούν” και “ανθίζουν” όσο καλλιεργούμε και αναπτύσσουμε γενικότερα την Συναισθηματική μας Νοημοσύνη και ειδικότερα την ικανότητα της ενσυναίσθησης.
΄Όλο και περισσότεροι αντιλαμβανόμαστε πόσο έχουμε ανάγκη στα σχολεία και στις οικογένειες, την ΠΑΙΔΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ που είναι προσανατολισμένη προς τη φιλοσοφία της Ανθρωπιστικής Παιδείας. Την Παιδική Ποίηση που δεν θα τέρπει, που δεν θα καλλιεργεί μόνο, αλλά και που θα “σμιλεύει” χαρακτήρες, με ανθρωπιά.
