Ο Γάιδαρος ο “Μικροαυτάκιας!” (ένα παιδικό ποίημα γαι τα “πλούτη” της διαφορετικότητας)
Ο ΓΑΪΔΑΡΟΣ Ο “ΜΙΚΡΟΑΥΤΑΚΙΑΣ!”
Ήταν ένας γάιδαρος,
με μικρά αυτάκια,
τον κοροϊδέυανε
τ’ άλλα γαϊδουράκια.
“Τι άστείο πρόσωπο”,
λέγαν μέσα στ’ άλλα!
“Κρίμα που δεν έχει αυτιά
σαν και μας μεγάλα”.
Συμφωνούσαν όλα τους
κι όλα τους γελούσαν.
ώσπου έφτασε η στιγμή
που το νέο ακούσαν.
“Πήρανε στο θέατρο
τον “Μικροαυτάκια!
Ήταν λεν ο πιο καλός
απ’ τα γαϊδουράκια!”
Έγινε ηθοποιός
παίζει κάθε βράδυ,
μα είναι “πρωταγωνιστής”
και μες το λιβάδι!
Το πρωί μαζεύονται
να τους μάθει ρόλους…
κι ότι ζει στο θέατρο
θα το πει σε όλους!
Τώρα πια το γάιδαρο
τον “Μικροαυτάκια”
δεν κοιτούν περίεργα
τ’ άλλα γαϊδουράκια!
Κι όπως καταλάβατε,
τον “Μικροαυτάκια”,
φίλο τους τον έχουνε
τα γαϊδουράκια!
Τούτη η έμμετρη ιστορία, μπορεί να βοηθήσει κι εμάς να καταλάβουμε πως όταν εντοπίζουμε και αναδεικνύουμε τα καλά σημεία, του κάθε παιδιού, αυτό το “κάτι” στο οποίο ίσως τα καταφέρνει καλύτερα, τότε βοηθάμε στην τόνωση της αυτοεκτίμησης του. Μια και η αυτοεκτίμηση αναπτύσσεται όταν, ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΩ ΚΑΛΑ, ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΚΑΛΑ, ΓΝΩΡΙΖΩ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ, ΜΕ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕ ΑΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ, ΕΧΩ ΦΙΛΟΥΣ.
