Η μουσική συνδετικός κρίκος της οικογένειας

Σε μια εποχή όπου οι ανθρώπινες αξίες βρίσκονται σε φάση επανεξέτασης και επαναπροσδιορισμού, είναι επόμενο,  ό,τι σχετίζεται με τους οικογενειακούς δεσμούς, να απασχολεί και να ζητά νέες λογικές προσέγγισης.

Η οικογένει αποτελεί το “άλφα” και το “ωμέγα” της διαπαιδαγώγησης του παιδιού και της “κατάρτησης” του αναφορικά με το ήθος και τις αξίες που αργότερα θα εκδηλώσει ως ενήλικος στην κοινωνία.

Σήμερα οι οικογένεις λειτουργούν στα πλαίσια διαφορετικών “συνθέσεων”. “Επιτυχημένες” δεν θεωρούνται πλέον οι οικογένειες εκείνες που τυπικά δεν είναι διαλυμένες, αλλά εκείνες που παρά την οποιαδήποτε σύνθεση τους, φροντίζουν να “παραδώσουν” στην κοινωνία άτομα που να τα διακρίνει η εποικοδομητική αγάπη προς τον εαυτό  και το ειλικρινές ενδιαφέρον για τους άλλους. 

‘Ετσι, πολλές φορές, μέσα σε μονογονεϊκές οικογένειες , εκεί δηλαδή όπου μόνο η μητέρα, ή μόνο ο πατέρας μεγαλώνει τα παιδιά, βλέπουμε “παραγωγικές” ζωές όσο αφορά τον αξιακό κώδικα και τη συναισθηματική μάθηση.

Σε μια οικογένεια όπου το ζευγάρι χωρίζει, το παιδί ή τα παιδιά εξακολουθούν να έχουν τον “πατέρα τους” και τη “μητέρα τους”. Οι οικογενειακοί δεσμοί δεν διαλύονται. Τα παιδιά έχουν την οικογένεια τους . Σε βάθος χρόνου, η ευτυχία των παιδιών δεν συνδέεται με το τυπικό “σχήμα” της οικογένειας, αλλά με τη φροντίδα και την αγάπη που βιώνουν.

Το πρόβλημα απομάκρυνσης του ενός μέλους της οικογένειας από το άλλο , βρίσκεται πρωτίστως στις σύγχρονες συνθήκες ζωής. Στην ανάγκη να εργάζεται η γυναίκα, στη “λαγνεία” της μικρής οθόνης και του διαδικτύου που αντικαθιστά τη “ζωντανή” επικοινωνία μεταξύ των μελών της οικογένειας και όχι μόνο, στη λαθεμένη λειτουργία του εκπαιδευτικού μας συστήματος που αναδεικνύει το φροντιστήριο σε απαραίτητο “εφόδιο” απομυζώντας έτσι κι άλλο χρόνο από τις οικογενειακές “συναντήσεις”.

Αλήθεια η μουσική μπορεί να λειτουργήσει ως συνδετικός κρίκος της οικογένειας; Πρόκειτα για ένα ουτοπικό ή για ένα ρεαλιστικό ερώτημα;

Αν δούμε το ερώτημα ως ανθρωπιστές, ως δημιουργικοί και αισιόδοξοι πολίτεςτου κόσμου, ως γονείς που αποβλέπουμε στην τωρινή και τη μελλοντική ψυχική ισορροπία και ευτυχία των παιδιών μας, θα πρέπει να απαντήσουμε: ναι, η μουσική μπορεί να λειτουργήσει συνενωτικά στην οικογένεια.

Πώς; Πρώτα-πρώτα ενθαρρύνοντας, το ένα μέλος το άλλο, και κυρίως οι γονείς τα παιδιά, να συμμετέχουν στο “μαγικό κόσμο της μουσικής”. Ακούγοντας ποιοτική μουσική (και ποιοτική μουσική υπάρχει ανάμεσα σε όλα τα είδη μουσικής), μαθαίνοντας – όχι με καταπιεστικούς τρόπους- κάποιο μουσικό όργανο σε ατομικό επίπεδο, μα το σημαντικότερο κατά την άποψη μας: συμμετέχοντας σε μουσικές ομάδες, (ερασιτεχνικές ορχήστρες, ερασιτεχνικές χορωδίες, και άλλα συναφή σχήματα).

Οι γονείς ας δίνουν όμως σημασία στο χαρακτήρα, στο ήθος, στα ανθρωποκεντρικά χαρακτηριστικά του δασκάλου που εμπιστεύονται το παιδί τους γιατί, δεν αρκούν οι”τεχνικές” γνώσεις (του δασκάλου) πάνω στη μουσική.

Ελάτε τώρα να “μπούμε”, με την άδεια τους, στο χώρο μιας οικογένειας, οποιασδήποτε σύνθεσης, όπου συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα μέσα στη βδομάδα οι μικρές και οι μεγάλες οθόνες κλείνουν, τα μέλη συναντιούνται και η “ζωντανή” μουσική έρχεται να τους συντροφέψει.

Πόσο εύκολο είναι! Έχουν όλοι τη φωνή τους! Αυτό το εξαιρετικό μουσικό ότγανο, το “δεμέμο” με την ίδια τη ψυχή , με τα συναισθήματα! Τραγουδούν! Ίσως κάποιος ή κάποιοι  απ’ αυτούς να τα καταφέρνουν σε κάποιο “κατασκευασμένο” μουσικό όργανο. (Σε αντίθεση με τη φωνή μας που είναι “χαρισμένο” από τη φύση μουσικό όργανο).

“Συνδράμουν” λοιπόν στο συνολικό μουσικό αποτέλεσμα με το τάδε ή το δείνα μουσικό όργανο… με ένα ταμπουρίνο ή μ’ ένα ντέφι έστω… ή με το χτύμημα ποτηριών(!)… Εξ’ άλλου ο ρυθμός είναι η βάση της μουσικής και οι φωνές μας γεμάτες μελωδία… φωνές που τραγουδούν, αντί να σωπαίνουν μπροστά στις τηλεοράσεις και στις οθόνες των κινητών τηλεφώνων… κι απλά κρουστά οργανάκια … να  μια  όμορφη “οικογενειακή συναυλία!” και να  η οικογένεια με όλα της τα μέλη, ευτυχισμένα!

Φυσικά και δεν θα πούμε “όχι” στη συμμετοχή και άλλων μουσικών οργάνων που ξέρουν να παίζουν τα μέλη της οικογένειας Και βέβαια δεν θα πούμε όχι στους στενούς φίλους της οικογένειας που θα θελήσουν κι αυτοί να ευτυχήσουν συμμετέχοντας στο μουσικό “δρώμενο”!

Έχουμε το τραγούδι, το ρυθμό και τη μελωδία μέσα από τα μουσικά όργανα. Τι απομένει να “έρθει;” Ο χορός φυσικά, για να δούμε μπροστά μας τη μουσική όπως τη ζούσαν οι αρχαίοι έλληνες: Σαν ένα σύνολο “φτιαγμένο” από ΤΡΑΓΟΥΔΙ (ανθρώπινη φωνή),ΜΕΛΩΔΙΑ – ΣΥΝΟΔΕΙΑ (παιγμένη από κάποιο ή κάποια μουσικά όργανα) και ΡΥΘΜΟΣ- ΚΙΝΗΣΗ (κυρίως χορευτική).

Σε όλα τα είδη μουσικής, όπως προείπαμε, υπάρχουν δημιουργήματα που ξεχωρίζουν. Κάθε τι όμορφο μπορούμε να το τραγουδάμε και να το παίζουμε στις “οικογενειακές” μας συναυλίες. Μα ας μη ξεχνάμε την ελληνική μελοποιημένη ποίηση  την παραδοσιακή μας μουσική,  και όλους τους άλλους μουσικούς “θησαυρούς” που “ανήκουν” σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Καθώς η μουσική γίνεται συνδετικός κρίκος της οικογένειας, “υπερασπιζόμαστε” την ψυχική ισορροπία μας, τη γλώσσα μας, την πολιτιστική κληρονομιά του λαού μας, ενώ εξελίσσουμε” την πανανθρώπινη ταυτότητα μας.