Η γιαγιά η ανεμώνη… κι ο παππούς ο άσπρος κρίνος (“τρίτη ηλικία”, η ηλικία της σοφίας!)
Για το σεβασμό, τη φροντίδα,την αγάπη, αλλά και γενικότερα για τα δικαιώματα των γιαγιάδων και των παππούδων στις ομορφιές της ζωής, δουλεύουμε συχνά με τα παιδιά, μέσα από το ποίημα – τραγούδι που ακολουθεί, και βρίσκεται στο βιβλίο μας με τίτλο: “Παιδικό Τραγούδι και Ανθρώπινη Διαφορετικότητα” (Μουσικές Εκδόσεις, Νάκας – Παπαγρηγορίου).
Η ΓΙΑΓΙΑ Η ΑΝΕΜΩΝΗ … ΚΙ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ Ο ΑΣΠΡΟΣ ΚΡΙΝΟΣ
Η γιαγιά η ανεμώνη
το βουνό ανεβαίνει μόνη,
μα μες το λεωφορείο
τις προσφέρουν θέσεις δύο.
Η γιαγιά η ανεμώνη
όσο και να μεγαλώνει
στο χορό ,στη χορωδία
πάει με πρώτη ευκαιρία.
Η γιαγιά η ανεμώνη
στην πλαγιά δεν μένει μόνη.
Δεν αφήνουν οι ανεμώνες
τις σοφές γιαγιάδες μόνες!
………………………………………………….
Η ΣΤΡΟΦΗ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΚΑΙ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ.
Κι ο παππούς ο άσπρος κρίνος
δε ‘ναι μόνος του και κείνος!
Δεν αφήνουνε οι κρίνοι
μόνο τον παππού να μείνει!
Το ποιήμα μας μελοποίησε η Λουίζα Κουλά. Η ίδια παίζει πιάνο και τραγουδά.
